Pazos criticou “a dobre vara de medir do socialismo español, que considera un pecado mortal a elusión fiscal por parte do adversario e apenas unha fea mancha no Goberno recentemente estreado; cualifica de intolerable o plaxio para os adversarios, pero se trata dunha cuestión irrelevante para o Presidente socialista; a liberdade de prensa é sagrada salvo cando a información prexudica aos socialistas, en cuxo caso debe ser regulada; ou se socava a credibilidade dos profesionais que revelan a escandalosa actuación dos ministros socialistas”.